امسال توفیق پیاده روی اربعین نصیبم شد. چند تا نکته ذهنم را مشغول کرده بود.
-مردم با سلیقه ها، قومیت، رنگ و ... متفاوت در یک مسیر حرکت می کردند و در صورت نیاز به هم کمک می کردند. اگر اتفاقی می افتاد با گذشت برخورد می کردند و بهم بد نمی کردند و همه بدی ها از روی سهو بود.
-افرادی موکب تشکیل داده بودند و هر انجه داشتند مخلصانه پذیرایی می کردند و اگر کسی پذیرایی می شد خوشحال می شدند.
-افرادی که پیاده روی می کردند بخاطر وفور نعمت آنچه که دوست داشتند را استفاده می کردند. این مساله در زمان ظهور امام زمان نیز بیان شده که این پیاده روی درکش را ساده می کند که چرا در این دنیای با مشکلات اقتصادی زیاد آنقدر وفور نعمت هست که برای شما بعضا انتخاب سخت می شود.
-وخیلی موارد دیگر
همه اینها به نظرم فقط و فقط بخاطر یک چیز بود و انهم "وحدت مردم حول محور امام" بود. به خاطر این وحدت تمام اختلاف ها را کنار گذاشته بودند و خیلی ها از سلیقه هم خبر نداشتند و می دانستند که مهمترین سلیقه انها امام است که در ان تفاهم دارند.