هر سال تا بخود می آمدم نیمی از تعطیلات رفته بود و نمی توانستم از همه تعطیلات استفاده کنم. عید دو سال پیش برای اینکه این اتفاق نیفتد روز اول سال را مسافرت رفتیم. سال گذشته به خاطر فاطمه دو ماهه ام نتوانستیم مسافرت داشته باشیم. امسال به نظرم بهتر از سالهای پیش بود. دو سال خستگی کار که شدت کار هم روز به روز بیشتر می شد، احساس مسافرت بیشتر حس می شد. 9 روز مداوم از قبل عید در سفر بودیم و از همه دغدغه ها و تلفن ها و جلسات کاری و ... فارغ بودم بعد از دو سال. فکر می کنم اثر خوبی داشت این سفر بخصوص که بخشی از این سفر هم معنوی بود در خاک و خل های* خوزستان. نزدیک به 4هزار کیلومتر مسافرت کردم. طبیعت زیبای زاگرس به کل نقاط دیدنی دنیا می ارزد. قدم زدن اول بهار در آن را دوست دارم و رانندگی در دشت های سرسبز آن با باران بهاری. چیزی که من را از سفرهای نصف روزه به اطراف شیراز باز می داشت این بود که کجا برویم. دیدم حتی سوار ماشین شدن و یک ساعتی از شهر دور شدن و در حد چای خوردن نشستن و برگشتن هم حال آدم را خوب می کند.
تصمیم گرفتم این کار را شروع کنم. حتی شده از ماشین پیاده نشوم و بروم بیرون شهر و برگردم.
* به معنی گرد و خاک انباشته بر کف زمین خاکی