فکر می کنم بین آنچه انسان انجام می دهد و آنچه که فکر می کند ارتباط مستقیمی وجود دارد. در واقع آرزوها تبدیل به یک سری برنامه هایی برای افراد می شود. هرچقدر روح بزرگتر باشد، برای جسم تصمیمات بزرگتری می گیرد. ممکن است برای رسیدن به یک سری منافع مادی تن به ذلت در مقابل دیگران بدهیم. ممکن است دنبال نیازهای محدود با حالتی بهتر از قبل برویم. ممکن است برای آینده بعد از خودمان برنامه داشته باشیم و برای آن تلاش کنیم. اینها همگی بستگی به بزرگی روح دارد. برنامه ریزی برای امروز، این ماه، این سال، 10 سال بعد یا نسل(های) بعد.
هر چقدر هم روح بزرگ باشد و بزرگ فکر کند، جسم بیشتر اذیت می شود. هر چقدر کوچک باشد جسم رفاه طلب تر می شود. برای رفاه طلبی هم ممکن است هر کاری بکند. چشمش را به روی واقعیت ببندد. حق و ناحق کند و ....
در این ایام روح های بزرگی که آنقدر بزرگ بودند که جسمشان زیر سم اسبان لگدمال شد را برای خود مثل هر سال دیگر یادآور می شویم به امید اینکه روحمان را پرورش دهیم و بزرگ فکر کنیم و البته آماده آزار جسم نیز.